de lichtere kamer van damokles

Een totaal andere wereld en totaal aan de andere kant van de wereld. Om maar is iets filosofisch te zeggen.
Het doet me goed via dit uitermate dagboekachtige medium aan de trouwe leze te berichten. de afgelopen week had ik er echt zin in om te vertellen hoe het nu is.

d splitsing in de week van kerst en de week erna is heel makkelijk gemaakt voor mij.
Ik heb nu ook geen lekker gevoel bij wat ik wil gaan typen omdat het zo tweezijdig is.

De week van kerst heb ik een heerlijk gevoel gehad bij de ondergaande zon op 1e kerstdag wat tevens het enig kerstgevoel was, want met kerst is het het allemal net niet. de winkliers die uiting geven aan het enige zichtbare kerst kennen maar 4 woorden: merry x-mas, happy 2008. waarvan het laatste eerder een cijfer is te noemen. daar een paar sneeuwvlokjes bij op het raam geplakt dat wegvalt bij de tientallen nuttige en onnutigge reclameborden die veelal staan voor merk of winkel die er al lang niet meer is. en dat maakt kerstmis: wel erg doorzichtig dat het nep is. Ik heb aan thuis gedacht maar kon me er niet in verplaatsen, want ben niet warmgestoomd met koud, binnen zitten, familie en puzzles.
meer het gevoel van: ach het gaat toch aan me voorbij.

na kerst gingen 2 vrijwilligers, sebas en ik naar een badplaats waar een tsunamiherdenking zou zijn. helaas waren we te laat en lagen de bloemen vanuit zee al op het strand. ik kan superveel vertellen over de tsunami, zeker na het krantenbericht wat ik van thuis kreeg opgestuurd waarin hieraan herinnerd werd. heel veel mensen hebben er verhalen,foto's over en merk er iedere dag wat van. om enkele te noemen: de kust staat op sommige plekken vol met ruines, bij het terugtrekken van de zee enkele minuten voor de tsunami renden mensen naar de zee toe om hun stokje neer te zetten en daarme ' land te veroveren'. vele slachtoffers waren inlanders en waren vanwege de vakantie aan zee, hulp gaat enkel naar de kuststreken, (1 en 1 is 2), de man waar ik woon is z'n familie ook kwijtgeraakt.

de tamils zijn wat ik hoorde ook weer aan het werk. gekke mensen hoor, maar nog gekker is dat noorwegen en canada oa de tamiltijgers steunen. en wel om het katholieke geloof uit te breiden! ik dacht dat w die tijd toch wel hadden gehad.

na kerst ben ik in kandy geweest, waar het prachtig was alleen de reis ernaar toe al. 4 uur lang in een overvolle trein over 100km. staand in het halletje kon ik door de openstaande deur naar de rijstvelden kijken terwijl iedereen lekker op elkaar gedrukt stond. ik vond het alleen maar mooi. naar de botanische tuinen (nis niet zo kakkerig engels als het klinkt) met een gids die ik in de trein had ontmoet, was supermooi daar. de belangrijste srilankese tempel met de hoektand van boedha bezocht en een olifantenweesehuis met 50 badende olifanten: een magistraal, overweldigend gezicht zeg. wel een aantal toeristjes maarja ik ben ook blank. nadeel is voor mij dat ik te hoge prijzen met tuktuks krijg voorgeschoteld en iedere 10min opstraat wordt gevraagd waar ik vandaankom en wat ik hier dan doe: van enige diepgang is geen sprake.
in grote steden als kandy en colombo weet ik niet wie ik vetrouwen moet: iedereen lijkt alles voor z'n eigen (geld) te doen en hoge prijzen te vragen. laatst na 3 min praten stak die man toen ik en sebas al in de bus stonden nog z'n hand uit..een praatje alleen...wie doet het niet om z'n eiegen zak te sponsoren..het is moeilijk om te zien

verder lekker rondgehuppeld in kandy, had alle tijd en op terugreis in de trein de begen vanuit het raam gezien (vorige keer kwamen we in donker aan). in de dauw van de morgen vertrokken we en de groene bergen dichtbij en in de verte waren zo mooi dat enig vocht zich achter mn oogbollen begon te wringen.

afgelopen week met oud en nieuw was 10 keer niks. ben om 10 over 12 gaan slapen met een druppel drank die er nog stond, samen met sebas op een kamer ht 12uur moment meegmaakt, droeviger kan ht niet, maar er viel simpelweg niks te vieren. ik wilde het vieren met mensen met wie ik samen wil zijn, sebas is er, maar iedereen zit thuis en hier viert niemand het omdat 13april hun nieuwjaar is. er was wat vuurwerk en in de toeristische badplaatsen wel een feest of wat, maarja kansloos drinekn om te drinken is niks voor mij. dn maar met mn hoofd bij nederland en pijnlijden. het lijden wat t/m dit weekend duurde omdat ik ziek was en in huis met overbezorgde mensen (verder aarig hoor) die ik 3 x alles moet utleggen dat ik gewoon griepje had en geen dokter wilde, ook het zat werd.

zowel geestelijk als mentaal voel ik me weer als een kikker. ik ga morgen 2 dagen naar dorpen toe met collegas om daar mensen te helpen dmv fysio onderzoeken te doen en ev met schoeisel/oefeningen te helpen. heb er heel veel zin in.
bn ik blij dat ik van werk wgkan, want er gebeurd met vandaag in gedachte geen ene drol. er komt sporadisch een nieuwe patient maar vaak voor schoeisel of wat ze ook wel doen, 'een onderzoek en dan met oef naar huis en kom over 2 maanden maar terug'. de sfeer is er heel goed en ik doe ook wel wat maar meer aanwijzingen bij een van de 5 patienten di er de hele dag rondhuppelen, maar de manier van werken is hier ook totaal anders. een voorbeeld: vorige week iedereen bijeen om te laten zien hoeveel ze(schoen/prothesemakers) deden. 1 jongen had bijna niets gwerkt en werd voor de groep even beetgenomen. dat ging me wat ver dat streverige, todat ik dit van diezlfde man hoorde: 'ik stel geen hoge eisen hoor, als jullie de helft van de 8 uur dat jullie hier zijn echt werken vind ik het goed, en als je niks te doen hebt roep je maar dan ga ik paienten zoeken in het zieknehuis!!!!'

oja heb het stukje nederlandse trots van het land bezocht, 5km bij me vandaan het fort uit 17e eeuw met protestantse kerk en een indruk of ik in een koloniaal western stadje loop waar het fort uitkijkt op zee. de zee is hier zo mooi en toch zal het stukje watre ooit in nl komen of al zijn geweest..

tand van budha,waarheidsgetrouw: 20%
afvall op straat en in bot tuinen: 80%
grootte van de bananen tov nl: 50%
veelheid auto's: 10% (is erg duur)

muziek: radiohead- how to disappear completely, wat tijdens de zonondergang op kerst in mn hoofd werd: that there, that's me, this is just happening. echt uniek was dat moment.

waar een hoi is is een dag,
dus ik zeg dag, maar niet voor iedereen te bedanklen die contact houd, het doet me ontzettend goed!

nog een heel gelukkig a-persoonlijk nieuwjaar, waar geluk, gezondheid en liefde mag bestaan.