de bende van 10

prachtig is de route die ik iedere ochtend naar werk afleg, tussen de huizen, sommigen met golfplaten als hek, anderen stevig als wat. bloedjeheet, dat vooral als ik met sebas terugloop voor het middageten. de hitte die nog weet door te dringen tussen de ebbenhoge bomen, waarin zich bananen, bloemen, vogels en door andere dieren geproduseerd fluitend geluid schuilhoud. samen passeren we mensen, kinderen, veelal schuw maar toch ook bij enkelen een vorm van herkenning. kinderen zwaaien en door hen en hun ouders worden we nagekeken. anderen zeggen niks op een groet van mijn kant. ' de beroemde route' op de weg is het oppassen geblazen. al heb ik het idee dat je als voetganger tussen de roekeloze auto's veiliger bent dan wanneer je erin zit.


de natuur en het straatbeeld en het werk doen me genieten. binnen 10 min lopen van huis heb ik alles wat ik mooi vind. laatst zat er een aap in een telefoonpaal schreeuwend naar ons en de man die hem aanwees ook schreeuwen, want die wilde geld hebben voor deze voor hem zo'n unieke tip.
2 eekhoorns rennen over het dak smorgens, een varaan (komovaraan) van een meter loopt over een gazon, apen spelen in de bomen achter het hotel waar ik in het weekend samen met 6 andere vrijwilligers logeerde, iedere avond een of meerdere gekko's te zien in de kamer (die ik trouwens gister heb aangekleed met foto's van vrienden en familie, het is nu echt mijn 'deel' van de kamer (sebas slaapt aan de andere kant van de kamer) en ben superblij dat ik jullie kan zien).

de hitte en af en toe de pittigheid van het lekkere eten is wel nog wennen, maar een cultuurshock is denk ik uitgebleven.

kerst vieren ik en sebas met 4 andere vrijwilligers al hoeft t van mij niet zo, de sfeer van thuis kerst is hier niet, kerst is hier gekomen vanmwege de toeristen 7% van de mensen die cristen is. daarna gaan we met 2 van hun verder voor een trip van 5 dagen in Kandy (in het cetrum van het land in de bergen waar het koeler is) er is daar als ik het geloof zoveel te zien qua geloof (boedhisme), olifantenparken, en natuur.

de afgelopen week 1 dag naar colombo geweest om visa te verlengen. zo'n vieze stad blijf ik t vinden. smerig, autogassen, vol verkeer, bedrukked en dan in een duur warenhuis en world trade center komen: dat klopte totaal niet. van mij mag het als eerste op de tot nu toe door Basel en Almere bezette ranglijst van steden waar je absoluut niet gevonden wilt worden. de hele stad wordt trouwens streng bewaakt door leger enz.
gister naar kruidentuin geweest, op meer met eilandjes gevaren, hoofd-gezichtmassage gehad en zaterdag naar cricket geweest. dit was de laatste dag van de 5 wedstrijddagen tussen engeland en sri lanka. leuk om te zien, wil t vaker doen als ik t spel echt snap.

op werk is t stil maar supergezellig. in januari komen er meer revalidanten. en volgende week ga ik waarschijnlijk mee buitenhuis, waar we in dorpen bij de mensen thuis komen en naar wat ik zag en hoorde van voorgangers met klachten en afwijkingen te maken krijgen die we anders niet zien.
de zorg is trouwens barslecht, mensen in nl gaan snel vanuit het ziekenuis revaideren als het gaat om amputaties en hier komt er iemand na 13 maanden! of 26 jaar na een uit de kom gegane heup.

heimwee: ja af en toe echt wel
berihten doen me erg goed, doen me soms beseffen dat ik in een andere wereld ben.

muziek: wegdromen in mn bed met Enya

ik wens jullie een heel fijne kerst toe als is die helaas wat ik hoorde zonder sneeuw (de koud heeft de eindstreep net niet gehaald)

een stevge knuffel en toitoi