de reincarnatie van George Harrison

voor degenen die er aan twijfelden, ik loop nog levend rond in India.
een wonder mag het niet heeten, maar moet toch soms mn best doen om hier zonder kleerscheuren door het verkeer te schwanjeren.

lang is het best geleden dat ik wat heb laten horen. ik dacht: over india dat komt wel als ik terug ben, want besef het zelf niet goed wat ik meemaak omdat het aan een stuk doorgaat.

maar disndag houd het op, india en ook het reizen. vanuit Delhi ga ik gelukkig nog naar het andere huis sri lanka. dat vind ik erg fijn om daar nog een tussenstop te maken.

tja en nu zit ik weer met de mond vol tanden. laat ik ns met een standaard zin beginnen die wel klopt:
heb veel gezien (maar ook veel net niet)
voornamelijk in de provincie rajasthan gezeten, in t westerse mombay, de perfecte taj mahal en nu aan de heilige Ganges.

ik zag india 2 maanden geleden een beetje als moeder sri lanka, maar daar is weinig van waar in het gebied waar ik nu zit.

op de een of andere manier ben ik overdonderd door wat ik zie op straat en vaak denk ik dat sri lanka een goede warmin-up was. het straatbeeld trekt me aan. tegelijkertijd kost het zoveel energie. maar er is vaak geen keuze lijkt het: of de vaak drukkige levendige straten of de slaapkamer stil en helemaal niks. en vaak als ik dan binnen ben wil ik weer naar buiten. het is zo aantrekkelijk. De vrouwen in superkleurige sari's en sieraden die rinkelen, winkeltjes waar geen logica in te vinden is, een zwijn dat feest viert na een middag regen, mannen met tulbanden op, 2 politiemannen die elkaars hand vast houden (aan aanraking geen tekort), een man met 7 kartonrollen op z'n fiets.

vorige week dacht ik George Harrison te zien bij een tempel, het kon niet missen. En aangezien de banden van de Beatle nogal sterk zijn met India kan het niet missen. eerder die dag werd k lichtelijk ondergegooid met geel poeder omdat het Holy day was (ik dacht dat dat al was geweest, maar echt iedere dag is er wel een feestdag, ik houd het niet bij hoor).

maar ik ben er al achter ik vertel het thuis gewoon wel allemaal.

muziek: sigur ros-takk (ijslands bedankt) schitterdn! op de avond in de woestijn liggend in het zand. maakte me heel gelukkig.
alfred kwak- spetter spieter... gezongen bij t wachten op een bus
blof- meer van jou en paar andere nummers.
heb steeds meer zin om hun te horen. dat doet me denken aan thuis, sommige teksten herkenbaar mooi.

het is gek, bijna thuis, het geveol is moeilijk te plaatsen, lijkt wel of alles vervaagd en ik (te)veel hier ben en niet helder meer aan thuis kan denken. aan de ene kant vind ik het de laatste week jammer dat ik weg ga, aan de andere kant is het mooi geweest zo en heeft lang genoeg geduurd, want ik verlang soms heel erg naar sommige mensen.


een heel dikke knuffel vanuit het toeterende warme Haridwar en vooral,
tot heelheel snel...thuis